Opdracht 5 Foam

Donderdag middag 9 januari om 14:00 kregen mijn klasgenoten en ik een rondleiding door Foam. Onze rondleiding startte bij 2 exposities van de Ghanese Eric. Hij bracht door middel van fotografie een jaar van zijn leven in beeld. Persoonlijk sprak dit mij op het moment zelf niet echt aan. We mochten zelf interpreteren wat het verhaal was achter de serie foto’s en ik vond het op dat moment lastig om hier een kloppend verhaal van te maken.

Hierna kwamen wij aan bij de expositie van de Turkse fotograaf SOLÈNE GÜN. Door middel van close-up foto’s creëerde hij een soort drukte en abstracte versie van de werkelijkheid. De manier waarop een verhaal werd verteld sprak mij heel erg aan. Foto’s met een vlakte doordat alles scherp in beeld was creëerden vragen over de werkelijkheid. Mijn interesse kwam vooral bij de vraag wat er gebeurde in een foto, veel klasgenoten beweerden dat op de foto de man ijsklontjes op zijn hoofd had vanwege een klap. Doordat de foto van zo dichtbij is genomen vonden sommigen het moeilijk om de context erbij te bedenken. Ik als kunstliefhebber en hoogbegaafde merkte al gelijk dat er een ander verhaal aan vast zat. Door de warme tinten en vel blauwe lucht kreeg ik het gevoel dat de ijsklontjes dienden voor verkoeling. Wat later bevestigd werd door een medewerker van het museum.

Uiteindelijk kwamen wij aan bij de laatste expositie van Lorenzo vitturi. Wij kregen allemaal een hartje die wij onder een foto mochten leggen om daarna uit te leggen wat wij bijzonder vonden aan de foto. De verschillende invalshoeken van mijn klasgenoten inspireerde mij enorm. De manier waarop anderen naar kunst kijken geeft mij een heel ander perspectief. Een klasgenoot had gekozen voor een foto van een man met 5 stoelen op zijn hoofd. Voor mij leek het op het begin geen diepgang te hebben maar nadat ik er langer naar keek besefte ik pas wat een essentieel beeld dit was. Het kleinste detail bracht voor mij de hele expositie bij elkaar en gaf mij context aan een verhaal dat verteld werd. Terwijl mijn klasgenoot vertelde over hoe de hand rechtsonder hem nieuwsgierig maakte was het voor mij het kleine stukje links wat mij context gaf.

Het verhaal wat ik hieruit haalde ging over een drukke markt in Afrika. Vol met gezellige mensen, kleurrijke lokale producten en een sfeer die je alleen daar kan vinden. Er was een poging gedaan voor modernisering door middel van een gebouw met computers en plastic flessen met drinkwater. Dit sloeg niet aan bij het Afrikaanse volk dat graag naar de markt ging. Het vernieuwde gebouw werd verwaarloosd en achtergelaten terwijl de markt nog volop doorging. Als we kijken naar alle foto’s zien wij kleurrijke doeken en dekens. Met daarop prachtige lokale producten die het kleurrijke Afrika goed omschrijven. De vernieuwende producten zoals de plastic fles en computer zijn emotieloos vastgelegd. Omdat dit niet de Afrikaanse cultuur omschrijft.

De medewerker van Foam gaf aan dat ik heel warm zat met mijn gedachten maar dat niet per se een goed of slecht iets was, omdat het gaat om je eigen interpretatie. Normaal gesproken liggen de externe dingen van school mij niet echt. Het geeft mij altijd een nutteloos gevoel en maakt mij heel sceptisch over het nut ervan. Tot mijn verbazing heb ik erg genoten van mijn bezoek aan Foam en heb ik veel nieuwe manieren geleerd over hoe ik om kan gaan met beeld. Mijn ogen zijn oprecht geopend en ik ben van plan om over 3 maanden weer te gaan. Ik was met veel tegenzin gekomen maar ging met een geweldig gevoel weer naar buiten. Ik wil bas graag bedanken voor de kans om Foam een keer mee te maken en alle moeite die hij doet om de lessen net ietsjes specialer te maken.